Ik stond als vraagteken aangekondigd op het bord in de eerste klas. Rond 10u kwam ik met mijn kamishibai de speelplaats opgerold. Abel en zijn beste vriend vlogen op me af. “Ik wist het! Ik wist het! Jij bent het vraagteken! De kamishibai!” stuiterde een opgewonden vriendje. Abel keek me breed glimlachend aan en gaf me een grote knuffel. Ik maakte me los, parkeerde mijn karretje en droeg mijn kamishibai naar de klas. Daar stelde ik mijn vertelkast op en wachtte.
De kinderen hebben alle letters geleerd, ook de moeilijke (q, x en y kwamen als laatste aan de beurt) en ik had met juf afgesproken dat ik een ABC-verhaal zou komen vertellen.
Aap en Beer (Wim Hofman) werd tot vertelplatenset omgebouwd door ABC. Een heerlijk verhaal dat bij aap begint en eindigt bij de zee. Tussen de eerste en laatste letter van het alfabet ontspint zich een grappig verhaal, waarin Aap en Beer op zoek gaan naar een schat (en er geen vinden). Alle letters komen aan bod. Ook de moeilijke. Want een x is een kruis dat zegt waar de schat ligt. Er is ook altijd wel een langharige yak in de buurt en een q is gewoon een touw dat tot lasso wordt omgetoverd.
Toen Aap en Beer aankwamen bij de zee riep er iemand dat het verhaal nu wel afgelopen zou zijn, want de Z is de laatste letter!
