Het boekje 'het hele jaar fruit' slingerde nog rond in huis. Ik had er verwerkingstips bij gemaakt voor de Boekstart-nieuwsbrief. Abel had zich in de zetel genesteld en doorbladerde aandachtig het kartonboek. Hij las, keek onder de flapjes en zei toen: "ik heb iets nieuws geleerd uit een babyboek: een nieuw soort fruit. De pitaya, die kende ik nog niet."
Ik kende de pitaya ook niet. Lag hier nog nooit in de fruitmand. Maar nu ben ik wel nieuwsgierig: waarom wordt dit ook wel drakenfruit genoemd? Kan je vuurspuwen na het eten van de pitaya? Of is het zijn schubbige pel die aan een draak doet denken? Bij mijn volgende bezoek aan de groentewinkel ga ik op zoek naar de pitaya...